Ponies’ Pink neemt 'de homo' nog eens flink onder de loep. Beladen met politieke ambivalentie, mediahypes en religieus verwerp. Vastbakken associaties met een wereld vol anonieme seks worden in Ponies’ Pink dan ook ongegeneerd bevestigd. Associaties die ook leven in het hoofd van dat ene jongetje dat net verliefd is geworden op z’n beste vriendje. Verkeerd verliefd.
Van het opgroeien met een geheim tot het verdedigen van een instinct. De makers van Ponies’ Pink hebben er geen verstand van, maar wel heel veel ervaring mee. Ze kennen de barricades en de dogma’s. En die zijn pittig. Een gevoelige en humoristische voorstelling over de gecultiveerde clichés van de roemruchte subcultuur. En over de beleving van een persoonlijk onderwerp, te midden van al het maatschappelijke geweld. Nog steeds. |
|
|
regie en dramaturgie: Pieter Vrijman
concept en spel: Erol Struijk concept, spel en toneelbeeld: Joris van Oosterwijk spel: Fabian Holle tekst: Barry Hofstede kostuums: Hester Postma techniek en lichtontwerp: Elisabeth Kaldeway productie: Martine Maris publiciteit: Joris van de Weerd zakelijke leiding: Paulien Dankers toneelbeeld | grafisch vormgeving: Luis Alonso Rios Zertuche Speeldata: mei, juni, juli, augustus 2010 |
|
|
